filiola

fīlĭŏla, ae, f. dim. [filia], a little daughter.

I.

Lit.: educare aliquam pro filiola [p. 750] sua, Plaut. Cist. 2, 3, 29:

L. Paullus filiolam suam Tertiam animadvertit tristiculam,

Cic. Div. 1, 46, 103; Plaut. Cist. 4, 1, 13; id. Rud. prol. 39; M. Aurel. in Fronto, Ep. 5, 53 ed. Mai.; Juv. 6, 241:

quoniam mihi videris hanc scientiam juris tamquam filiolam osculari tuam,

Cic. Mur. 10, 23.—

II.

Transf., sarcastically of an effeminate person:

duce filiola Curionis, i. e. C. Curione C. F.,

Cic. Att. 1, 14, 5.— Poet., of the letters of Cadmus:

Cadmi filiolae atricolores,

Aus. Ep. 7, 25.